Un Hoax (en español: bulo) é un correo electrónico distribuido en formato de cadea, que ten como obxetivo facer creer aos lectores, que algo falso é real. A diferencia doutras ameazas, os Hoax non poseen fins lucrativos, polo menos como fin principal.
Os contidos deste tipo de correos son moi variables. Entre outros, podemos encontrar alertas falsas sobre virus e otras ameazas, historias solidarias sobre xente con extrañas enfermidades, lendas urbanas ou secretos para hacerse millonario.
Existen unha serie de características comunes para a mayoría dos Hoax que existen na rede:
Están escritos de forma sin firma e con redacción poco profesional, é decir, con faltas de ortografía, etc..
Invitan ao usuario a reenviar o correo aos seus contactos, conformando o que se conoce como cadena de emails.
Polo xeneral, non poseen información específica de ubicación temporal. Desta forma, ao ser asi, a difusión da mensaxe podese dar por tempo indeterminado.
Algúns de eles, indican un beneficio ou donación por cada vez que se reenvíe a mensaxe.
A diferenza do fraude, o cal ten normalmente unha ou varias víctimas específicas e é cometido con fins delictivos e económicos, o bulo ten como obxectivo o ser divulgado masivamente, para iso facendo uso da prensa oral ou escrita así como outros medios de comunicación, sendo Internet o máis popular na actualidade, e atopando a súa máxima expresión e impacto nos foros, redes sociais, e nas cadeas de mensaxes dos correos electrónicos. Os bulos non soen ter fins lucrativos ou polo menos ese non é o seu fin principal, aínda que poden resultar moi destructivos.
Un dos bulos maís famosos no noso pais é:
"Ana Obregón sufre unha explosión de prótesis mamaria mentres voaba nun avión.A historia ten os seus diversos matices. Ela dementiu está información e asegurou que en vez dunha prótesis, lle explotou o timpano.
Fai unha semana, máis ou menos, o famoso tenista Rafa Nadal publicou na sua conta de Twitter que o expresidente de Sudáfrica Nelson Mandela, que esta en estado grave pero estable. Esto ocasionou un gran revuelo na rede social Twitter, pero fianlmente o teenista rectificou e asegurou que lle habían chegado informacións falsas.
Para evitar este tipo de información hai que verificar e contrastar toda clase de datos que nos chegan para saber se é verdadeira ou falsa.
Spam,ou tamén coñecido como correo basura, son os mensaxes no solicitados, e normalmente de remitente non coñecido (correo anónimo), habitualmente de tipo publicitario, que perxudican dalgunha ou varias maneiras ao receptor. A esta acción de enviar estes mensaxes denominase spamming.
Un tipo de spam son as cadeas de correo con información con gran carga afectivida (reenviar emails sobre animais que van ser sacrificados oiu personas enfermas que necesitan diero). En ambos casos se trata de situaciones claramente falsas cuyo objetivo es la recolección de emails activos (que se utilicen con más o menos frecuencia) a los que enviar SPAM (publicidad).
Tipos de Spam
A estafa nixeriana : Se da principalmenre por correo electrónico e soe ilusionar aos receptor do email cunha gran cantidade de diñeiro, pero só se adianta, tamén,unha importante suma de diñeiro, como condición para acceder a ela. As cifras que piden soén ser moi elevadas, pero insignificantes comparada coa fortuna da que se fala. Esta estafa soe ser a historia dunha moza africana que che pide axuda para retirar a fortuna que esta nun banco europeo e que ela non o pode sacar. Así ti te levas un porcentaxe la fortuna que hai nesa conta, o problema é que non existe nin conta bancaria nin fortuna.
Anuncios de cans : Este tipo spam ofrece a venta ou a adopción de cans ou gatos, e incluso de animais exóticos, a través de datos bancarios e un ingreso, que non soe ser moi elevado,pero o animal nunca será recibido.
Esta estafa é recoñecible porque as imaxes que te envian soén ser moi bonitas e levan con eles teléfonos falsos.
Scammer rusa : Está estafa soe estar relacionada cunha xove rusa que quere emigrar e que necesita diñeiro para iso. Normalmente ao longo dos distintos emails que fai coa víctima, a moza enamorasse e pidelle matrimonio a víctima. E como todas as estafas anteriores perdes o diñeiro e a moza rusa nunca chega.
Phising : con esta ultima estafa o que se consigue son datos da víctima, claves, cuentas bancarias, numero de tarjetas de créditos, de identidad o de teléfono. O estafador se fai pasar por unha persoa ou empresa aparentemente de confianza nunha tamén aparente comunicación oficial electrónica, polo común un correo electrónico, ou algún sistema de mensaxería instantánea ou incluso empregando tamén chamadas telefónicas.
A pregunta de: que responsabilidade ten o usuario estafado nestas estafas?
A resposta non é sencilla. Na miña opinión o estafado non ten toda a responsabilidade, aínda que debería ter coidado e un pouco de coñecementos. O que non se debe facer é responder a este tipo de emails e as veces nin abrilos. As víctimas deben ser precavidos e non tan inocentes. A parte de que a mairoria da responsabilidade recae sobre os estafados, tamén a culpa dos estafadores que crean estes spam.
A maioria destas estafas estan creadas por mafias co fin de conseguir o que buscan.
O meu consello é que non se debe fiar de todo o que rula por internet, debense verificar as historias que nos chegan por email, e non entrar en páxinas que se consideren peligrosas. Na rede tampouco podese ser inocente.
Desdde fai xa moito tempo existe no mundo unah técnica que permite modificar una imagen original, ya sea para mejorarla, para darle mas realismo, o para obtener otra imagen que no tenga nada que ver con la realidad. Na actualidade esta técnica se leva a cabo con programas informáticos de edición de imaxes, como o GIMP, o que utilizamos normalmente na clase, e o máis coñecido o famoso Photoshop.
Nos tempos en que vivimos estamos en continuo contacto coa publicidade, e esta práctica do retoque informático está moi presente na publicidade de todo tipo: productos de beleza, alimentos roupa,etc.
E digo eu...Está práctica do retoque fotográfico é boa para a sociedade?¿. No caso dos famoso productos anti-edad,o photoshop é unah técnica moi común, xa qque estes productos revelan que en X tempo (normalmente pouco tempo) as arrugas desapareceran, pero a realidade,a maioría das veces, resulta que non é certo, e que o producto é unha estafa. Un dos últimos casos máis famosos que xurdiron foi a da famosa actríz Julia Roberts para unha campaña dun producto antiarrugas, o caso e que e dificil de creer que este producto teña magníficos resultado, aínda que xuzgade por vos:
No mercado de alimentos tamén existe publicidade que fai a comida moito máis "sabrosa" do que parece:
Na historia existen numerosos casos de retoque fotográfico respeto figuras importantes para a sociedade e para a política:
El retoque fotográfico esta claro que seguira dando notocias, o caso é que deberiase non prohibir pero si controlar un pouco, porque no caso dos medios informativos pode ter moita relevancia e como di a famosa frase: "unha imaxe vale máis que mil palabras" , por iso as imaxes que salgan nos medios de comunicación deben ser orixinais e reais xa que non deben ser enganosos e perxudiciais para o coñecemento e para a autoestima. No caso da autoestima a publicidade pode facer máis dano por iiso deberiase avisar aos consumidores de que os productos que se anuncian estan sometidos a un retoque fotográfico.
Creative Commons é unha organización sen ánimo de lucro que permite a autores e creadores compartir voluntariamente o seu traballo, entregándolles licencias e ferramentas libres que lles permitan aproveitar ao máximo toda a ciencia, coñecementos e cultura disponible en Internet.
TIPOS DE LICENCIA CREATIVE COMMONS
Las licencias Creative Commons no reemplazan a los derechos de autor, sino que se apoyan en éstos para permitir modificar los términos y condiciones de la licencia de su obra.
Creative Commons se destaca por estar al frente del movimiento copyleft, que tiene comoobjetivo apoyar a construir un dominio público más rico proporcionando una alternativa al “todos los derechos reservados” del copyright, el denominado “algunos derechos reservados”.
Con estas condiciones (las de la imagen) se pueden generar las seis combinaciones que producen las licencias Creative Commons:
Reconocimiento (by): Se permite cualquier explotación de la obra, incluyendo una finalidad comercial, así como la creación de obras derivadas, la distribución de las cuales también está permitida sin ninguna restricción.
Reconocimiento – NoComercial (by-nc): Se permite la generación de obras derivadas siempre que no se haga un uso comercial. Tampoco se puede utilizar la obra original con finalidades comerciales.
Reconocimiento – NoComercial – CompartirIgual (by-nc-sa): No se permite un uso comercial de la obra original ni de las posibles obras derivadas, la distribución de las cuales se debe hacer con una licencia igual a la que regula la obra original.
Reconocimiento – NoComercial – SinObraDerivada (by-nc-nd): No se permite un uso comercial de la obra original ni la generación de obras derivadas.
Reconocimiento – CompartirIgual (by-sa): Se permite el uso comercial de la obra y de las posibles obras derivadas, la distribución de las cuales se debe hacer con una licencia igual a la que regula la obra original.
Reconocimiento – SinObraDerivada (by-nd): Se permite el uso comercial de la obra pero no la generación de obras derivadas.
Agora vou a contestar a unha das preguntas que rulan pola rede: ¿Estamos infrinxindo a lei se descargamos películas ou música en internet ou entramos en páxinas tipo peliculasyonkis ?
Pois a resposta a esta pregunta é moi complexa, xa que hai moitas posturas sobre este tema.
A lei actual, se falamos de copyright non permite a difusión de este tipo de contidos sen a previa autorización do autor, o que significaría que non poderiamos prestar nin películas nin música a ninguén. Aínda que a lei diga isto, o caso é que hai un principio d dereito desta lei que permitenos prestar este tipo de información e servizos, sen ánimo de lucro.
No caso das páxinas estilo pelisyonkis o caso é máis complicado, debido a que estas páxinas si gañan diñeiro ao prestalas. Ti cando ves unha peli nunha destas páxinas non pagas por velas, é decir, cha "prestan" pra que a veas, pero estas páxinas gañan diñeiro coa publicidade que existe nas suas páxinas, ese é o motivo polo que este tipo de páxinas están infrinxindo a lei.
Aquí os deixo o último traballo de TIC e se trata dunha presentación co programa multimedia para facer presentación como a miña. É unha forma diferente de facer presentación, xa que non é tipo diapositivas senón que é a plano fixo é fai como unha cámara que vai enfocando diferentes apartados da presentación. Espero que vos guste e comentade o que se poderia cambiar.
Unha das películas que vimos na clase de TIC foi "Scott Pilgrim contra el mundo", unha película estadounidense dirixida polo inglés Edgar Wright, coñecido por filmes como "Zombies Party", "Arma Fatal" o da serie "Spaced".Unha película de 2010 de xénero un pouco confuso xa que é de diversos xéneros, ten "un pouco de todo": acción, comedia, fantástico, romance e referencia aos videoxogos. A sua valoración en IMDb é de un 7,5.
Cartel da Película
O filme está baseado nas novelas gráficas Scott Pilgrim de Bryan Lee O'Malley
Scott Pilgrim é un mozo de 23 anos, que vive nunha gran ciudade, Toronto,Cánada, co seu compañeiro de piso gay. Está nunha banda de música que na película, mostra a sua oportunidade de triunfar, os Sex Bob-omb. A película se centra cando Scott Pilgrim coñece a chica dos seus soños, Ramona Flowers , pero para gañar o seu corazón, ten que derrotar aos seus sete malvados exnovios, aínda que non sera fácil xa que estes exnovios teñen superpoderes.
A película pareceume moi interesante, ademaís de todas as referencias da música, dos videoxogos e máis dos comícs, que se non sabes moito sobre eles te podes perder. A película é moi divertida, e eata moi ben feita, xa que hai moitas escenas moi graciosas que che fan pasar un bó rato.
A última película que vimos na clase foi VERBO, unha producción do director, guionista e productor español Eduardo Chaper-Jackson. Este director español é coñecido polos seus cortametraxes como Contracuerpo, Alumbramiento, y The End, posteriormente estrenados en cine de manera conjunta con el nombre de A contraluz.
VERBO fue estrenada en 2011 y protagonizadaa por Alba García y Miguel Angel Silvestre.
É unha película de xénero fantástico e dramático e a sua valoración en IMDb de 4.3.
VERBO conta a historia de Sara, unha moza de 15 anos, tímida heroína que empeza a intuir que no mundo ten que existir algo máis co que se ve a primeira vista, algo escondido que empeza a obsesionarle. Guiada polo seu instinto, comeza a encontrar na sua existencia unha serie de mensaxes e pistas que lle empuxan a entrar nunha especie de dimensión paralela, peligrosa e terrorífica, na que deberá iniciar un viaxe para salvar a sua vida e máis a sua forma de pensar. Mentres transcorre a película nos damos conta doutros aspectos sobre Sara que finalmente encontrará o seu reto e propósito na vida : buscar o modo de cambiar o mundo.
Na miña opinión a película está bastante ben, pero para o meu gusto non é das miñas afinidades. Gustoume a maneira de como comenzou o filme pero cara ao final perdinme un pouco xa que a trama é un pouco enrevesada.
Se tedes a oportunidade de vela, eu a recomendo porque aínda que a min no me gustara moito, está película foi nominada a mellor actriz revelación aos Goya 2011, xa que o personaxe de Sara (Alba García) está moi ben interpretado.
Aquí os deixo a miña proposta de portada para a revista do noso instituto : O besbello saltón . Esta portada tamén a tiñamos que facer co programa de edición GIMP. Espero que vos guste miña proposta, comentade o que podería mellorar:
Os deixo o novo traballo de TIC, tratase dun gif animado co que puxen o meu nome. Esta feito co programa GIMP, onde cada imaxe é unha capa. Espero que vos guste:
Aquí os deixo o nome da nosa "productora", miña e do meu compañeiro, e con este orixinal nome tamén os deixo o noso logotipo, feito co programa de edición GIMP. Este traballo consistía en encher as letras do logotipo cunha imaxe de fondo. Espero que os guste o noso nome e logotipo.
Este exercicio da clase da TIC trata tamén de utilizar o GIMP. Neste exercicio tivemos que facer maxia, basicamente. Tiñamos que coller a fotografía do instituto ( a do exercicio anterior) e eliminar algún elementos, en definitiva, manipular a fotografía. Como eu son boa persoa os vou marcar onde estan as diferencias para que non os rompades a cabeza buscandoas. Aquí os as deixo e para que me digades se se notan moito a edición, espero que os gusten.
Aquí os deixo o novo traballo que fixemos na clase de TIC co programa de edición GIMP. Trátase de poñer o noso nome, ouo que qisexes, como o nome do noso instituto, o Alexandre Bóveda.
No meu lugar puxen o meu nome, María Martínez
Espero que vos guste, xa que eu creo que non está moi ben feito.
Os deixo o novo traballo co programa de edición GIMP, que se trata de colorearlle os ollos mais o nariz a este gato. Espero que os guste a miña elección de cores.:)
O outro día vimos na clase de TIC a película realizada en Francia, Cánada e Israel, baixo a dirección de Thierry Binisti.
A parte de ser o director desta películas, e tamén guionista, dirixiu outros filmes como Pasion Prohibida, La elección de la noche o Crimen sin testigos.
A película é de xénero dramático e a trata sobre Tal unha xovencita francesa que vive en Xerusalén coa sua familia. Tras a inmolación dun terrorista nun café do barrio onde vive, Tal escribe unha carta e a tira ao mar, na que plantea preguntas e expresa o seu contundente rechazo ao odio que hai entre os dous pobos (musulman e xudeu). Unhas semanas mais tarde, Tal recibe a resposta de un mozo de Gaza. Desde ese momento comeza unha relación de amistade entre os dous personaxes Tal (Agathe Bonitzer) e Naim (Mahmoud Shalaby) coa caal coñecen o a outra sociedade que se encontra tras o muro que os separa.
Gustoume moito esta película que mostra de maneira delicada e "lixeira" un grave enfrontamento palestini-israeli, que xa leva bastante anos e tamén bastantes víctimas.
Sobre este conflicto que afecta ao mundo durante bastante tempo, tivemos ese mesmo día unha conferencia coa historiadora e escritora Yasmina, que ten familia galega por parte de nai e familia musulma por parte de pai.
Nos falou sobre este delicado tema que dura bastante tempo, para miña opinión, e que xa se levou millares víctimas. A conferencia estivo interesante, xa que o tema o é, pero Yasmina nos contou datos esenciais, quizas, pero que eu mesma e moitos dos meus compañeiros no coñeciamo. Esta claro que calquera guerra ten as suas causas e consecuencias, peoro esta, na miña opinión é moi diferente as demais. Creo, ssinceramente, que o conflicto durará aínda bastante tempo, por desgraza (espero equivocarme). ¿A solución para este conflicto?.....Quen a sabe, un dos paso sería un acordo pacífico para acabar coa matanza de civís, que non sei como poden vivir todos os dias co medo de saber que podde ser o último, polo mero feito de estar tomando un café no bar ou subir a un autobús e que estoupe unha bomba.
Esperemos que este conflicto acabe o antes posible e que aprendamos dos erros do pasado, e que non só recordemos este conflicto por estudalo na clase de historia, se non para evitar que volva a acontecer.
Aquí os deixo outro trabllo feito polo GIMP, trátase de colocar un pata dunha fotografía nun lago de outra. Se queredde saber faacelo buscadde tutoriales, xa que existen moitos, eu os deixo esta páxina que o explica moi ben: Exercicio GIMP
Os deixo o traballo que fixemos co programa de edicción de imaxes GIMP. O traballo consistía en poñer o nome do instituto na fachada de este, como aparece na fotografía. Espero que os guste como o puxen.
Tras o parón de Semana Santa, volvemos coas pilas recargadas e a por unha nova avaliación, coa satisfación de que é a última.
Bueno,o primeiro traballo era facer unha serie de logotipos para o noso blog no programa de edición GIMP, quee ten todas as ventaxas do photoshop pero gratis:)
Aqui os deixo as miñas propóstas, decirme cal das seguintes os gusta máis:
Espero que os gusten, deixade as vosas suxerencias:)
Os vou falar de duas novas redes sociais, que o profesor falounos estes dias sobre elas. Alomellor moitos de vós tendes estas novas redes sociais, e se non estais inscritos, pode que nun futuro, non lexano, si que o fagades; ou non porque este mundo das redes sociais ou comunidades sociais é tan cambiante que non se sabe o que se poñera de moda maña ou pasado.
Pinterest é unha rede social que dende o ano pasado encontrase en internet, pero nos últimos meses converteuse nun furor entre os usuarios, todavía encontrase en etapa beta, é decir, de proba, e a maioría das personas para, unirse necesitan invitación. Unha vez que a obtes, crear unha conta é moi sencillo, podes facerlo incluso directamente integrando a tua conta de Pinterest coa de Facebook o Twitter. Pinterest é unha páxina web que permite compartir imáxenes que permite aos usuarios crear e administrar, en taboeiros personalizados, coleccións fotográficas das tuas aficións, hobbies, intereses, eventos e de dos diversos temas que queras mostrar en imaxenes. Ademáis esta rede social que esta en pleno auxe, utiliza vocabulario similar ao de twitter: comopinear, publicar publicacións no taboleiro, ou repinear, que é publicar no teu taboleiro fotografias doutros pinboards, os usuarios desta rede.
Outra das novas redes sociais das que vos quero falar é Linkedin. En xeral, Linkedin é unha rede social orientada cara a comunidade empresarial. Este sitio web, que pode non ter tanta repercusión como a anterior, é de caracter máis serio e que ten como obxetivo, ademáis de unir a xente, establecer relacións laborais, que poden ser moi útiles, como unha oferta de traballo.
Nesta rede, que ten moita experiencia, xa que leva en funcionamento dende 2003, é moi importante a veracidade dos teus datos, xa que podes estar abrindo portas cara o mundo laboral, onde as empresa poden ver o teu perfil e contactar contigo. Ademáis pódense crear grupos onde abrir debates entre traaballadores dun mesmo sector, empresa, ou amigos; nestes grupos ademáis podense contactar con persoas con experiencia no mercado laboral que che poden dar consellos.
Os recomendo estas redes sociais, sobre todo Linkedin, xa que aínda que parezca inútil, pode ser como o voso "curriculum online" é unha porta para entrar nese mercado laboral que cada vez parece máis complicado entrar.
Este traballo tratase dun StoryBoard, con música tenebrosa dada a situación. Imaxino que a moitos de vós os pasaría isto algunha vez na vosa vida estudiantil: esperando a que se achegue o profesor para darte o exame e que te sorprenda a nota, para mal ou para ben. Comentade que vos parece e se vos gusta:)
O Indio, o famoso profesor de ciencias sociais do IES Alexandre Bóveda, nos deu o outro dia unha charla sobre a censura, pero non pensedes que a censura só era nos anos de ditadura na que a cultura de España estaba sometida ao poder e a restricción dos censores, na actualidade moita da información que vemos, oímos e leemos esta sometida a censura, non a unha censura como na ditadura( xa que daquela ocultaban a realidade e as veces mentian) se non a unha censura máis delicada, como maquillada, ocultando a verdade pero sin mentir nos datos e na información. Na charla o Indio, nos sfalou daqueles anos en que el viviu e na que a sociedade estaba sometida a unha censura brutal, as veces por parte da Igresa,
Esta charla era para introducirnos no mundo da censura antes de ir a exposición "Vibracións Prohibidas" exposto no Centro Galego de Arte Contemporánea, situado en Santiago de Compostela. Este tema é moi interesante para saber como fai pouco tempo a nosa cultura estaba controlada, pero tamén prara saber distinguir a censura actual, esa censura que nos rodea todos os dias e que as veces é díficil vela.
Os recomendo ir a visitar esta exposición xa que ves cada censura que as veces non ten sentido ningún.
O outro día vimos na clase a película de Elephant, unha historia baseada na matanza do instituto de Columbine ocurrido o 20 de Abril de 1999, que ocasionou 10 mortes e moitos feridos. A película esta dirixida por Gus Vant Sant, por la que ganó la Palma de Oro y el premio a Mejor Director en el Festival de Cannes del 2003.
A película mostra vida cotía dos estudiantes desde distintas perspectivas, desde diferentes ángulos, que se van enlazando ata terminar na traxedia que conmocionou a toda socieddade, principalmente á estadounidense e partir dese momento comezaron os debates sobre a lei das armas, de como una adolescentes poden conseguir tan facilmente unha arma de fogo. O título do filme refirese a frase inglesa elephant in the room (é decir 'elefante na habitación') usada para indicar problemas enormes que todos ignoran a propósito. Os recomendo esta película xa que a técnica utilizada é moi boa e interesante. Ao principio da película, pode ser un pouco aburrida, pero tal como vai pasando a historia, o final impacta, e bastante.
Os vou a falar dunha das series de televisión das que estou vendo últimamente : Isabel, a serie basada na vida de Isabel la Católica, que chegou ao trono, que ata sua chegada estaba condicionado aos homes. A primeira temporada desta serie histórica, fala concretamente da vida desta raíña, desde a sua formación ata a súa coronación ata apenas os 23 anos de edade, o periodo clave que mostra a carácter desta famosa raíña.
Según sabemos de historia, a raíña Isabel era moi devota e moi relixiosa dende nena (de ahí o seu apodo que se lle foi otorgado o dia da sua coronación en 1474). Argumento
Ésta é a historia dunha muller que decidiu ser a dona do seu propio destino sen saber os moitos sacrificios que iso iba a conlevar, que non foron poucos. Veu destrozada a sua infancia ao ser arrebatada da sua nai enferma, e foi obrigada a ir a vivir á Corte polo seu hermanastro o rey Enrique IV.
Sufrióu a pérdida do seu hermano Alfonso, por diante dela na línea sucesoria, e tomou, con apenas 16 anos, decisións claves tras unha cruenta guerra civil. Rechazou, ata poñer en perigo a sua vida, aceptar ninguna imposición de boda, defendendo o seu dereito de elexir esposo (Fernando de Aragón).
Soportou, tras a sua boda, maledicencias e limitacións económicas. Tivo que manexar diplomacia cunha dureza de carácter capaz de poñer firmes a un exército (e ao seu propio marido, se fai falta). E todo, por unha obsesión: ser raiña.
Todo isto conta Isabel. Pero, esencialmente, máis ala dos feitos históricos, narra as pasiones, emociones e renuncias dunha muller adiantada ao seu tempo que rechazóu ser figura decorativa e moneda de cambio. Dunha muller, cos seus defectos e virtudes, que alcanzóu un poder só destinado ata entonces aos homes. E que non tardaría en afrontar retos que nadie podía imaxinar.
Personaxes
Isabel de Castilla: Michelle Jenner Fernando de Aragón: Rodolfo Sancho Enrique IV: Pablo Derqui Juana de Avis: Bárbara Lennie Alfonso Carrillo: Pedro Casablanc Juan Pacheco: Ginés García Millán Gonzalo Chacón: Ramón Madaula Gonzalo Fernández de Córdoba: Sergio Peris-Mencheta Beltrán de la Cueva: Willian Miller Isabel de Portugal: Clara Sanchis Alfonso de Castilla: Víctor Elías Beatriz de Bobadilla: Ainhoa Santamaría
Gutierre de Cárdenas: Pere Ponce
Andrés de Cabrera: Jordi Díaz
Diego de Mendoza: Juan Meseguer
Juan II de Aragón: Jordi Banacolocha
Alfonso V de Portugal: Daniel Albadalejo
Pedro Girón: César Vea
Clara Chacón: Mónica Vic
Mencía: Mar del Hoyo
Pedro de Mendoza: Andrés Herrera
Alonso de Palencia: Nacho López
Alonso de Fonseca: Arturo Querejeta
Pedro de Peralta: Ernesto Arias
Antonio Veneris: Fernando Sansegundo
A mi gustame esta serie porque, como apasionada da historia que son, esta serie mostra a historia dunha das mulleres máís importantes da nosa historia, Isabel de Castilla e Católica, xa qu nos seus tempos era difícil ser muller e aínda moito máis duro ser raiña.
Se tamén vedes esta serie, comentade o que máis os gusta de ela, e se non a vedes, eu a recomendo.
Aqui os deixo o video que fixemos na classe de TIC, para aprender e coller experiencia no editor de videos de Youtube. Trátase de un video cortado e editado, ao que lle aplicamos 4 efectos diferentes:
Espero que os gusten, comentade que os parece ou como podemos melloralo:)
Nesta entrada os vou comentar a nosa visita ao Museo de arte contemporanea de Vigo, o MARCO.
Este museo de arte contemporanea converteuse en museo tras ser durante un século a cárcere pública de cidade, pero tras a rehabilitación converteuse no museo.
Neste museo,visitamos a exposición "A balea negra" que estará aberta ao público ata o 31 de marzo de 2013. Este proxecto toma como punto de partida o 13 de Novembro de 2002, o dia que se inaugurou este museo, pero ao mesmo tempo que sufrimos un dos maiores accidentes medioambientais da historia: o Prestige. O Prestige foi un buque petroleiro que se afundui frente as costas galegas, ocasionando o maior desastre natural da historia das costas galegas.
Para rememorar aqueles dias, esta exposición que fala sobre eses momentos pero tamén para reflexionar sobre o futuro, a explotación da natureza e a contaminación.
Ademais do desastre que sufrimos nas nosas costas galegas, a exposición tamén recolle máis desastres naturais que marcaron a historia medioambiental.
Algunhas das imaxes da exposición
A exposición rememora a esas persoas, chegadas de todas as partes do mundo, que chegaron as nosas costas para recuperalas e volver a darlle o seu esplendor que tiñan antes do desastre. Moitas destas persoas estan incluidas na exposición, onde mostra nalgunhas o cansanzo e os momentos de desanimo nos rostros de estes, pero a vez a esperanza e o esforzo de recuperar a paisaxe galega.Tamén mostra a contaminación que afectou de forma máis directa, a fauna e a flora que quedou debastada, e a sua recuperacion foi moi difícil.
Ademais deste desastre, a exposición mostra o que a contaminación, en xeral, que é a consecuencia dos moitos dos nosos actos. Fainos reflexionar sobre a sociedade de consuma na que vivimos, o noso sistema de tirar todo o que non necesitamos esta facendo moito dano ao mundo no que vivimos.
Obras da exposición exposta no MARCO.
Recomendo a visita a esta exposición xa que mostra un dos momentos que marcaron a nosa historia como galegos, e que remomera unha das poucas veces que nos unimos en contra de algo e que xuntos o conseguimmos. Tamén se non eres galego, o recomendo porque faiche reflexionar sobre os noso actos de forma indirecta, sobre a responsabilidade que temos coa nosa natureza.
Os vou falar dunha das películas que vimos na clase de TIC, O show de Truman, unha película estadounidense estrenada en 1998, dirixida polo director Peter Weir.
Peter Weir é un director australiano, que ademais desta película encontramos filmes como "Master and Commander:Al otro lado del mundo"(2003)ou "Camino a la libertad"(2010)
O show de Truman está protaginizado por Jim Carrey, coñecido tamén polos seus papeis en "Como Dios", "Di que Si", "El Grinch" ou outras máis.
A sua valoración en IMDb é de 8. Esta película tivo 3 nominacións aos Oscars por mellor guión orixinal, mellor actor de reparto (Ed Harris) e ao mellor director.
Este filme pareceume interesante, onde trata moitos aspectos da nosa sociedade. Gustoume bastante xa que o protagonista, Truman (Jim Carrey), é unha persoa normal coma calquera de nós e tras iso poste a pensar se a raza humana é tan egoísta de "acabar coa vida social" doutra polo simple entretemento. Os papeis estan moi ben interpretados e máis o argumento é imaxinativo.
A sinopse da película é que o Show de Truman é un reality que se emite interrumpidamente na televisión dende o nacemento de Truman.
Un dos temas da película dos que os vou falar, o tema dos reality show, o porque do éxito destes programas que sobreviven nesta sociedade.
Deberiamos preguntarnos porque nos gusta tanto e nos "enganchamos" a estes programas que mostran a vida real, que as veces non é a realidade que esperabamos. Porque a nosa sociedade se lle ocorreu emitir por televisión a vida diaria dunha ou varias persoas, esa é a pregunta que pensei tras ver a película do "El show de Truman", e que sentimos os espectadores vendo a vida dos demais.
Non sei se as miñas respostas non son as mesma que as vosas, pero creo que aos espectadores, incluiome a min, nos gusta saber, somos, o que as veces na sociedade no esta ben visto, "cotillas".
En internet e na actualidade, grazas ou desgrazadamente, e moi fácil saber sobre a vida dos demais, e a parte de enterarnos da información temos moitas ferramentas de difusión, como Twitter.
Creo que a sociedade e os consumidores de estos programas intentamos encher a nosa vida co que vemos, queremos ver e sentir outra vida e as posibilidades que ten esta, as veces admiramos o que vemos e temos o desexo de decir "oxala fose eu". Pero en realidade a xente non se percata de que esa xente a que admiran son eles mesmos (as veces, non todo o que vemos é realidade), persoas como eles. No "Show de Truman" o director, quiso mostrar isto que a xente gustalle ver e saber como vive unah peersoa, aínda que neste caso esa persoa non sabe que o admiran.
Outra cousa que influe é a publicidade viral, esa publicidade que recibimos a través de amigos familiares, e na actualida polas redes sociais . Si a sociedade enteira esta constantemente falando sobre algo que emiten en internet, como na radio ou na televisión, as persoas sintense incitadas e obrigadas pola sociedade a velo ou oilo, simplemente polo feito de que todo o mundo fala sobre iso.
Esta maneira que temos de ver o mundo,vese reflexada na película, e en realidad "Que pasaría se o show de Tuman fora verdade, se existise na realidade?"
Hoxe en dia diría que sería un éxito total, todo o mundo estaría enganchado ao programa, pero espero que a sociedade cambie a mellor, e que os espectadores, a audiencia, é decir, os consumidores sepamos saber o que queremos ver, e sepamos consumir con precaución. Temos que ter unha resposabilidade e compartila entre todos. Se a sociedade non quere estes programas, non existirían pero espero que que nos, a audiencia cambie de mentalidade, ata ese momento seguiremos tendo estes programas basura que envenenan a cultura televisiva.
O verbo novo do que os vou falar é procrastinar, e os preguntaredes que significa, pois aquí os dou a resposta: é a acción ou o hábito de postegar ou aplazar actividades ou situaciones que deben atenderse, sustituindoas por outras situacións máis agradables. Para que o entendades mellor é un sinónimo de aplazar, posponer...
Aunque a revista Society of 2000 publica un interesante artículo que fai referencia ao término que hoxe nos ocupa: A procrastinación: unha epidemia dos nosos días. Os deixo cun fragmento do texto: A procrastinación é un complexo transtorno d0 comportamento que a todo o mundo nos afecta en maior ou menor medida. Consiste en postergar de forma sistemática aquelas tarefas que debemos facer, que son cruciales para o noso desarrollo e que son reemplazadas por outras máis irrelevantes pero máis placenteras de levar a cabo. É asumida popularmente como simple "pereza". Afecta a multitude de perfiles (o executivo que aplaza unha e outra vez unha reunión porque a prevé conflictiva, o estudante que aplaza indefinidamente o estudo para os seus exámenes, etc.) e cada vez máis se está convirtindo nun serio problema que afecta a saude psicolóxica dos individuos e, por ende, a saude social duhna comunidade…
Agora vos comentade sobre que opinades sobre este verbo e se o usades con moita frecuencia, porque eu si que son "adicta" a este verbo.
